De persoonlijke dimensie betreft het vinden van een dynamische balans tussen voelen, doen en denken; tussen handelen in de privé-sfeer (hoe ik omga met anderen; hoe ik mijn kinderen opvoed; wat ik leer; hoe ik mij vervoer, voed, kleed, recreëer, etc.) en handelen in de publieke sfeer (wat voor werk ik doe; of en hoe ik politiek actief ben; voor welke maatschappelijke doelen ik mij inzet, etc.).

Omdat we als persoon geleerd hebben ons te verantwoorden ten opzichte van onszelf en van anderen, houden we met het nastreven van individuele (biologische en psychische) korte-termijn-doelen rekening met collectieve lange-termijn-doelen: het welzijn van huidige en toekomstige generaties in een gezonde omgeving.

Wanneer we deze balans bereiken is ons ethisch besef op een hoog niveau beland. Op dat niveau zetten we onze kennis en creativiteit uitsluitend in voor verbetering van de kwaliteit van (alle) leven.

Een verder uitgewerkt voorbeeld van het belang van de persoonlijke dimensie is burenpesten.

Zie verder de sociale dimensie en de ecologische dimensie van duurzame ontwikkeling.

Tekening: Frits Ahlefeldt, hikingartist.com